Anoreksiya nervoza

Anoreksiya nervoza

Genellikle 12-18 yaşları arasında başlar ve şişmanlama korkusu yüzünden aşırı zayıf kalma çabaları ile belirlidir. hasta, beklenenin altında bir vücut ağırlığına sahip olmasına karşın kilo almaktan veya şişman biri olmaktan aşırı derecede korkar. hasta bilinçli olarak yememekte ve zayıf kalmada direnir.

anoreksiya nervozanın, aşırı yemesi olan (bulimik) ve aşırı yemesi olamayan biçiminde iki türü vardır. anoreksiya nervozanın bulimik tipi aşırı yeme nöbetlerinin peşinden yediklerini kusarak, ishal yapıcı veya idrar söktürücü ilaçlar kullanarak düşük kilolarını korumaya çalışır.

sıklık ve yaygınlık :

sıklığı bilinmemekle birlikte nadir bir hastalık değildir. 12-18 yaşları arasındaki nüfus içerisinde 1/800-3/100 arasında değişen yaygınlık miktarları bildirilmiştir. çoğunlukla (%95) kızlarda görülür. yüksek ve orta sosyokültürel kademede daha sık görüldüğü bildirilmektedir.

ayırıcı tanı :

depresyonda, obsesif-kompulsif bozuklukta veya başka hastalıklarda ağır kilo yitimi görülebilir. ama bu hastalıklarda kilo alma korkusu ve istemli olarak yemekten kaçınma davranışı yoktur.

oluş nedenleri (psikososyal) :

- cinsel çocuksuluk, cinsel ilişki kurma ve gebeliğe karşı aşırı korku, büyüme, anneden ayrılma, bireyleşmeye karşı aşırı korku gibi çatışmalar vardır.

- çocuğun özerk gelişmesini güçleştiren aile patolojisi bulunur.

- toplumsal olarak zayıflığa çok değer veren kesimlerde sık görülür.

- ailelerinde ölüm ve ayrılma, ruh hastalığı, alkol ve kumar problem gibi önemli aile problemleri daha sık görülür.

tedavi :

anoreksiya nervoza yaşamı tehdit edebilecek derecede ağırlaşabilen bir rahatsızlıktır ve kişilerin çoğunda tedaviden kaçma eğilimi vardır.

ağır kilo kaybı olan kişilerin hastanede tedavi görmesi gerekmektedir. ilk olarak kişinin kilo almayacağına inandığı bir diyet uygulanması konusunda anlaşılır. kişiyle iş birliği yapmak bu noktada çok mühimdir. yapılan anlaşmaya ideal günlük kilo artışı için giderek artan ödüller verilir. bunun yanı sıra aileyle görüşmeler ve psikoterapi lazımdır. kişinin yeme davranışı üstüne kurulu yanlış düşünce stilinin değiştirilmesine, vücuduna yönelik negatif algılamaların düzeltilmeye ve sorunlarının ele alınarak çözümlenmesine çalışılır. ilaç tedavisinde daha çok antidepresanlar kullanılır.