Astım, bronşial astım nöbetleri tedavisi
Bronşiyal kaşıntı da ek bir belirtidir. antihistaminikler, kortizon ve bazılarına göre bütün antiastmatikler bu tepkimelerin negatif netice vermesine sebep olur. bu açıdan alerjik incelemenin her tür tedavinin kesilmesinden 26-30 gün sonra, astım nöbeti ya da hastalık belirtisi görülmeyen bir zamanda yapılması tavsiye edilir. uç yaşın altındaki çocuklarda alerji testleri, genellikle güvenilir neticeler vermez.
alerjenlerin solunum yoluyla araştırılmasında, astım nöbetlerinden sorumlu olduğu düşünülen maddeler hastaya solunum yoluyla verilir. solumadan önce ve sonra yapılan işlevsel deney neticeleri karşılaştırılır. pozitif sonuçlanan olgularda, göğüs kafesi ve akciğer esnekliğinde azalma, hava akımına dirençte anma olduğu anlaşılır. solunum yoluyla yapılan testler çok karmaşıktır. gene olabildiğince karmaşık olan başka testler de vardır. hasta serumunun sağlıklı bir kişinin derisi içerisine şırınga edilmesi ve daha sonra da alerjen olduğu sanılan maddenin aynı kişiye verilmesiyle yapılan prausnitz-küstner testi; ıge denilen özgün immünglobülinlerin serum düzeylerinin saptanması; insan lökositi çözelti sinden hi stamin serbestleşmesi testi; bazofillerin degranülasyon testi bunlardan bazısıdır.
kanda eozinofillerin (bir akyuvar türü) sayımı tanı açısından faydalıdır. hastalığın ara dönemlerinde bu hücrelerin sayısı genellikle yüksektir.
hastalıkta görülebilecek riskli durumlar
en onemlı ve sık görülen komplikasyon, akciğerde amfizem gelişimidir. bu taktirde, akciğerin esnek yapısını yitirmesiyle birlikte ufak bronş ve hava keseciklerinde kalıcı bir genişleme görülür. buna astım nöbetinde görülen zorlu soluk vermeyi ve ufak bronşlarda daralmayı izleyen hava keseciği du
varlannın gerilmesiyle kesecik içi baskı yükselmesi sebep olur. uzun erimde, akciğer amfizemi kalp ya da kalp-akciğer yetmezliğine yol açar. bronşiyal astımın çok sık görülmeyen bir başka komplikasyonu astım nöbetleri sırasında hava kesecikleri içerisinde meydana gelen baskı yükselmesi sonucunda amfızemli alanlardaki kabarcıkların yırtılmasıyla akciğer zan (plevra) boşluğuna hava girmesidir (pnömotoraks). son olarak zatürree gelişebilir; amfizemle birlikte olduğunda olabildiğince ağır seyreder ve kronik astımlılarda sık görülen bir ölüm sebebini oluşturur.
hastalığın tedavisi
astımda tedavinin iki hedefi vardır: 1) bronş kaslarının kasılmasmın giderilmesi, bronş mukozasında ödemin ve mukus salgısının azaltılmasıyla astım nöbetinin denetlenmesi (semptomatilc tedavi); 2) hassas olunan etkenlerden (çiçek tozla
n, ev tozları vb) korunarak duyarsızlaştırma, ruhsal faktörlerin belirleyici olduğu olgularda ruhsal tedavi ile nedenlerin ortadan kaldırılması (özgül tedavi).
duyarsızlaştırma tedavisinde alerjik madde özütü giderek artan dozlarda hastaya şırınga edilir. tedavi organizmamn söz konusu maddeye duyarlılığının ortadan kalkmasına değin sürer. başanlı bir neticenin elde edilebilmesi için bu tedavinin en az 3-4 yıl sürduru lmesi gerekmektedir. bronş enfeksiyonlarıyla birlikte görülen, içsel faktörlere bağlı astım biçimlerinde en etkili koruyucu tedavi, antibiyotik tedavisidir. en ideal antibiyotikler geniş spektrumlu olanlar ve bronş kasılmalannı ağırlaştıracak yerel hassasiyet süreçlerine yol açmayanlardır.
ruhsal tedavi bilhassa çocukların bronşiyal astımlannda faydalıdır, bu çocuklarda ruhsal faktörün hastalığın en önemli sebebi olduğu ortaya konmuştur. bu gibi durumlarda ortam değişikliklerini öngören bir tedavi yaklaşımı çok iyi neticeler verır.
bazı olgularda anne babanın da ruh-bilim muayenesinden geçmesi ve gerekirse tedavi görmesi gerekebilir. anne babanın duygusal problemleri varsa bunlar çözüme ulaştınlmalıdır. aksi taktirde çocuğun kişiliğinin gelişmesi negatif etkilenir, hastalık şiddetlenme eğilimi gösterir. çocuğun astımında duygusal bileşenlerin bulunmadığı, alerjik ya da enfeksiyona bağlı olduğunda bile anne baba bir psikologla görüşmelidir; böylece reddetme ya da aşırı koruyucu tavırlar geliştirmeden çocuklarının hastalığını gerçekçi bir şekilde kabullenmeleri sağlayabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder