İki faktörlü heyecan
Heyecanların nasıl oluştuğu konusunda schachter ve singer tarafından ortaya atılan bu görüş, heyecanların iki faktörden kaynaklandığını öne sürmektedir: fizyolojik faaliyet artışı (kalp ritminin yükselmesi, terleme, vb.) ve bu aktifleşmeye ait atıflar. bu iki unsur heyecanların ortaya çıkışının zorunlu ve yeterli sebebleridir. bu teori, heyecanların temelindeki atıfların büyük ölçüde dışsal olduğunu varsaymaktadır.
daha sonraki yıllarda valins tarafından iki faktörlü heyecan teorisinin bilişsel bir versiyonu geliştirilmiştir. buna göre, fizyolojik canlanma etkeni zorunlu değildir, önemli olan bunun olduğuna inanmaktır. buna inanan kişi, bir neden arayacaktır ve bu da, heyecana yol açacaktır.
nihayet daha yakın yıllarda weiner, heyecanların meydana gelmesinde, atıfların yeterli olabileceği görüşünü ortaya atmıştır. ona göre başarı veya başarısızlığı yaşayan kişi, eş zamanlı olarak olumlu veya olumsuz genel bir heyecan hisseder. peşinden durumu açıklayıcı net bir atıfta bulunur ve bu atıf, özgül bir heyecana yol açar.
sosyal psikologlar, heyecanlar ile atıflar arasındaki bağı genel olarak kabul etmekle birlikte, heyecanların atıflardan sonra mı, yoksa önce mi geldiği konusunda değişik görüştedirler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder